De tweede week

Van uit Dubrovnik zijn we langs de kust richting Albanië gereden wat een geweldig mooie kustweg is dit met veel eilanden en hoogteverschil en prachtige vergezichten..Eerst nog een deel in Montenegro en toen de grens met Albanië over. Het is wel weer even wennen in de rij voor een douane hokje. Paspoorten auto papieren en groene kaart worden middels een aftandse computer nagetrokken. Soms word er een auto door de politie nog een keer onderste boven gehaald. In Albanië staan de meeste snelheid aanduidingsborden van alle voorgaande landen en geen enkele inwoner houd zich hier aan. We hadden een camping geselecteerd met een wat slechte toegangsweg. Het begon met asfalt waarin geulen zaten tot
30 cm diep daarna niet aangegeven wegversperringen en tot slot een zand/grindweg die langzaam 2,5 meter breed werd en aan het eind zagen we een stijging van minstens 25%. Toen vonden we het welletjes. Eerst gedraaid met de achterkant ver boven de afgrond en toen dat klote stuk terug gereden. Bij de doorgaande weg zou Ali een andere plek op zoeken, maar in het ACSI boek komt Albanië niet voor, dan maar via de app daar had ik de vorige ook gevonden. Hè geen hotspot mogelijk en geen internet meer. We besloten de eerste camping van Griekenland in de navigatie te zetten en hoopten onderweg nog een campingbordje te zien. Na een half uur roept Ali Kamping Pa Emer. Op zijn Nederlands geschreven zou dit kloppen na hard remmen haalden we net de afslag maar daarna was er ook geen bord meer te bekennen.
Toen we na weer een half uur zoeken het wilden opgeven zagen we weer het bordje staan opeen grindweg met ontzettend veel kuilen en weer 2,5 meter breed. Na de twijfel toch gedaan, en wat een plekje midden in de natuur prachtige plekken onder bomen en via een brug van 250 meter in zee een eiland waar een bar en restaurant was het was na 8 uur maar we hadden weer een plekje en zijn ook maar een dagje extra gebleven. We zijn nu in Parga Griekenland daar over een ander keer meer doeiiii